Ma tulin Tallinnasse maalt. Mitte idülliliselt maalt, kus hobused jalutavad päikeseloojangus, lehmad ammuvad ja konnad krooksuvad järve ümber. Elasin ilmetu aleviku serval, eemal kortermajadest – seal said noored vähemalt üksteisele seltsi pakkuda. Kilomeeter alevi südamesse jalutada tundus liig mis liig, lihtsam oli kodus üksinda filme-sarju vahtida ja raamatuid lugeda. Olin alati unistanud, kuidas vot kunagi…